De Sharp Collie,

In 1879 overleed Sharp, de trouwe Collie hond van de Engelse koningin Victoria.
Haar trouwe maat is 15 jaar geworden en het was een groot verlies toen de Border Collie overleed.
Snik.

Het duurde tot 1958 toen Collie weer uit zijn as herrees maar nu als een transistor radio.
Het Japanse Sharp bracht dit leuke toestelletje op de markt en in Nederland werd dit toestelletje het Persil radiootje genoemd omdat dit zeepmiddel mensen liet sparen om aan de Collie te kunnen komen zo rond 1963/ 64.
Het was niet zomaar een rechthoekig plastic kastje, nee het was best wel leuk opgeleukt.
Om het, niet recht toe recht aan, luidsprekerrooster zat een mooie glimmende zilverkleurige rand en daarom heen weer een plexiglas afwerking waarin de de naam “SHARP” was ingegraveerd en de tekst “Transistor Six” en “Model TR-173”. Op een klein stukje plexiglas was een rood pijltje ingegraveerd dat naar de afstemwaarde wees van de afstemknop.
De naam SHARP was goudkleurig ingevuld en de andere tekst was zwart. Om dit te accentueren was het plexiglas plaatje, dat de vorm van een haak heeft, wit gemaakt.
De kleur van de kast, 148x88x42mm, was mysterieus licht-blauw, licht- groen. Zelfs nu is het niet echt duidelijk wat de kleur is, de ene keer vind ik het blauw maar ook weer groen.
De afstemknop is een eenvoudige ronde doorschijnende knop te grote van een 5 euro munt (ja die bestaan). In de knop zijn de middengolf frequenties aangebracht, de rode pijl wijst aan waarop is afgestemd. De knop wordt wel voller doordat er een reflecterend schijfje achter bevestigd is dat een raster heeft. Dit oogt stoer.
Extra luxe is de dubbele oortelefoon aansluiting, bij de ene valt de speaker af bij de andere niet.

De Collie die ik een half jaar terug bemachtigde zag er niet uit, de Engelse koningin zou hem niet willen hebben. De verf onder het plexiglas was verpoederd, ook de letters waren niet allemaal even duidelijk. Kleine scheurtjes in de kast en een rare verdikking in de kast. Dof en vies.
Achter de afstemknop rare vlekken en natuurlijk een uitgebrande batterijenhouder.


De batterijenhouder daar moeten UM3 batterijen in. Toen ik daar AA-tjes in wilde stoppen werd ik verrast want die paste helemaal niet, de houder was net te klein en te smal. Die batterijen die er in moesten had ik niet en ik zou niet weten waar ik die kan kopen dus heb ik maar een nieuwe houder genomen voor de gangbare AA batterijen, de penlite's.
Alles uit elkaar genomen en als eerste dat plexiglas plaatje onder handen genomen. De voorkant eindeloos gepoetst om de krassen en de verkleuring weg te krijgen en aan de achterkant de verf-resten verwijderd.

De ingegraveerde tekst, “Transistor Six” en “ Model TR-173” wat dieper ingegraveerd met een naald. Dieper inkrassen is een betere woordkeus. Deze letters gevuld met zwarte verf en deze ogenblikkelijk weer afgeveegd eerst met een droog stuk keukenrol daarna met een stukje vochtig gemaakt met terpentine. De bedoeling was dat alleen de letters zwart zouden zijn en niet de rest van het plexiglas. Dit heb ik een paar keer opnieuw moeten doen omdat niet alle letters gevuld bleven met de zwarte verf. Toen dit gelukt was de letters laten drogen en toen kon ik de achterkant wit maken.

Uiteindelijk viel het me wat tegen want doordat het stukje plexiglas verkleurd was, was het wit niet wit meer, het was wat geel. Ik bedacht een oplossing die ik uiteindelijk niet heb toegepast omdat dat lichte geel wel heel mooi paste bij dat inmiddels gepoetste blauw/ groene kastje.
Van de bedachte oplossing weet ik ook niet of die zou werken en ik hoop om dat nog eens uit te proberen. Mijn gedachtegang: Wit bestaat uit de volle 3 kleuren RGB (rood groen en blauw). Doordat het plexiglas wat geel was moet ik niet met wit werken maar met bijna wit. Dus wit iets vermengen met wat blauw en rood om zodoende het geel te elimineren. Dit zou best eens kunnen werken.


De collie is een 6 transistor radio met een goede afstemcondensator. 1 transistor voor versterking van de HF en oscillatie, 2 transistoren voor de MF en 3 voor de LF. Voor de rest simpel ik zie geen verrassingen in het schema.


Jack Marotick