Hallo Maurice,

Schema kan zijn van RX/TX zend apparaat of iets van intercom.

Ik had ook al zo'n vermoeden. SEL - (ITT) heeft immers nog communicatieaparatuur gemaakt voor schepen.

Beide ieder geval geen XLR pluggen.

Heb onlangs nog een vijftigtal microfoonkabels aan weerszijden van XLR plugs moeten voorzien ... van die plugnormering droom ik soms nog ! vandaar dus

Nu nog die 2x 47 Ohm maakt iets van 100 Ohm.
Dacht dat Mic een veel hogere ohmse waarde hadden.

Niet noodzakelijk... wat noem je trouwens "hoog" ?
In Europa (ref.DIN norm 45590) wordt als standaard 200 ohm genomen.
Nu is het wel zo dat het -opname element- van een echte dynamische microfoon bij 1000hz een lagere impedantie heeft (+/- 50 ohm). Die wordt dan via een mini transfo-tje in de microfoonbehuizing, getransformeerd naar de vereiste 200 ohm impedantie.
Het zou me trouwens helemaal niet verwonderen dat die (voor-)versterker inderdaad uit een (scheeps-) intercom komt. En in een machinekamer zie ik er nu ook niet direct een Hifi studiomicrofoon op aangesloten staan hoor.
Ipv een micro zou, aan de ingangsklemmen, wel eens een luidspreker kunnen aangekoppeld geweest zijn uiteraard via een omschakelaar dan wel, om die luidspreker los te kunnen koppelen van de versterkeruitgang (kapitein moet immers kunnen omschakelen van spreken naar luisteren). De verbinding tussen de intercomposten : luidspreker naar (voor)versterker(ingang/uitgang) zal wel met gewoon tweelingsnoer uitgevoerd zijn... wat dan het gebruik van die symmetrietransfo verklaart (tweelingsnoer is ook goedkoper dan een afgeschermde kabel). De weerstandjes over de primaire wikkelingen zijn imho aangebracht als demping. Immers, het snoer (= condensator), parallel op de in seriegeschakelde transfoprimaire (= spoel) vormt voor de spanningsbron (= micro/luidspreker) een afgestemde kring die de weergavekarakteristiek danig kan beïnvloeden (opslingeren van een bepaalde frekwentie binnen het audiospectrum). Die weerstandjes moeten er dan gewoon maar voor zorgen dat de weergavekarakteristiek uitgevlakt wordt. Waarom juist 2 x 47 ohm... ? waarschijnlijk omdat die waarden voor dat type transfo de beste weergavekarakteristiek geven met de er bij horende luidspreker-micro.
Indien je van dat ding ook het versterkerschema bezit, zou je misschien eens kunnen zien welke luidspreker er moet op aangesloten worden.
Afwijkende impedantiewaarden durven overigens nog wel eens voorkomen in intercomapparatuur. ( Bij Philips : 150 ohm ! werd als (heel gevoelige) micro en als luidspreker gebruikt )
Groetjes nog
Gaston

Beste Gerard, jou hele betoog is kul.

Dit verhaal bestaat noodgedwongen uit twee delen, vanwege het maximaal toegestane aantal karakters in een bijdrage

De schakeling stamt waarschijnlijk uit de jaren 70. De ruisvrije opamps van toen moesten nog ontwikkeld worden. Bovendien is helemaal niet bekend waarvoor de schakeling diende. Wellicht was het een ingangstrap voor een mobilofoon en dan doet een beetje ruis er niet toe.
Zoals je kennelijk niet weet, heeft elke signaalbron weerstand en weerstand ruist. Hoe kleiner de weerstand, hoe minder ruis. In die tijd was het moeilijk om met transistoren gevoelige en ruisarme versterkers te maken. Het is daarom dat men waarschijnlijk een ingangstransformator heeft toegepast. Bij de voorgangers, de professionele buizenversterkers was het niet anders. Bovendien was de ingang gelijk symmetrisch, zoals dat in de professionele audiowereld gebruikelijk is. Verder heb ik aangegeven dat een microfoon die op een lage impedantie werkt, gebruikt kan worden met (zeer) lange microfoonkabels, enkele honderden meters was geen probleem bij een dergelijke configuratie.
Je legt niet uit waarom de verzwakker veel ruis zou geven. De transistoren staan geschakeld als variabele weerstand. De schakeling is bovendien nog netjes symmetrisch uitgevoerd ook. Door het gebruik van de ingangstransformator is het spanningsniveau al vrij hoog, zodat de eventuele ruisbijdrage nog maar marginaal is.
Welk opleidingsniveau ik heb, is niet relevant, dat vraag ik aan jou ook niet. Wel wil ik je aangeven dat ik bijna vijftig jaar in de geluidsversterking zit en daarvan 25 jaar heb doorgebracht in een fabriek van hoogwaardige audioapparatuur, met specificaties die gewone huis tuin en keukenapparatuur in de verste verte nog niet kan halen.
Als een bron spanning opwekt en die spanning wordt belast met een weerstand, dan wordt er inderdaad vermogen geleverd. Vermogen kun je niet optransformeren, een spanning wel. Je weet toch dat het vermogen dat aan de ingang van een trafo wordt opgenomen, gelijk is aan het vermogen dat aan de uitgang wordt geleverd, afgezien van de normale verliezen in een trafo? Het optransformeren van vermogen is dus je reinste onzin.
Je wil een schakeling ontwerpen die nooit clipt bij de sterkste signalen, ik zou zeggen ga je gang. Ook anno 2009 hebben de allerduurste studioapparaten, zoals mengtafels etc gainregelingen zitten op de ingangen om er voor te zorgen dat de rest van de schakelingen niet het clipniveau bereiken. Dat moet dus gebeuren in de allereerste trap, anders is het al verkeken. Een vervormd signaal is niet meer goed te krijgen. In de studio zal een technicus zorgen voor een juiste instelling van een gainregeling, bij microfoonversterkers in mobilofoons en omroepinstallaties bijvoorbeeld, komt er helemaal geen technicus aan te pas en zal de electronica het moeten doen. De spanningsverschillen aan de ingang kunnen sterk varieren. Een zachte stem zal aan de microfooningang wellicht een halve millivolt opleveren, maar een harde mannenstem, die kort in een microfoon spreekt kan gemakkelijk 300mV halen. Er zijn maar weinig versterkerschakelingen die 55dB headroom hebben. De signaalbegrenzer is dus onmisbaar in een dergelijke toepassing. Ik zou hier trouwens liever spreken van een automatische volumeregeling. Een ontwerper weet niet welke spanning aangeboden wordt en hij maakt dus een schakeling die de hele range van de laagste tot de hoogst voorkomende ingangsspanning aan kan.
Zoals ik al verteld heb is de schakeling niet van Philips, maar van de Duitse firma SEL. Mogelijk heb je een hekel aan Philips, maar naast de mindere dingen hebben ze toch ook prestaties van wereldformaat geleverd op het gebied van electronica. Daar ga ik nu niet verder op in. De schakeling mag dan eenvoudig zijn, maar wel effectief. Ik zou zeggen probeer eens een schakeling met anno jaren 70 onderdelen en kennis te ontwerpen met gelijke of betere prestaties, zonder dat daar een vracht extra onderdelen (en uiteraard een hogere prijs) aan te pas komt. Fets, OTA's en DSP's was helemaal geen sprake van. Het was de tijd waar een fotoweerstand nog gebruikt werd als regelelement, met alle voor en nadelen die daarbij horen.
Raar eigenlijk dat ze de ENIAC in de jaren veertig met een paar duizend buizen gemaakt hebben, terwijl een uP het allemaal veel beter en vooral sneller kan.........

Deel twee volgt