In principe is het een versterker met twee ingangen, die elkaars tegengestelde zijn. Alleen een spanningsverschil tussen de twee ingangen geeft een verandering op de uitgang. Een veel gebruikt voorbeeld is de op-amp, de operationele versterker.
Bij bijv. audioversterkers bestaat de diff. versterker vaak uit twee transistoren aan de ingang die via de emitters gekoppeld zijn.
Een basis hangt aan het zgn referentiepunt, meestal aardpotentiaal. Dereglijke versterkers zijn meestal geheel DC gekoppeld, in de gelijkstroom weg zitten geen condensatoren. De uitgang van de diff. versterker is daardoor versterkt terug te vinden op de uitgang van de complete versterker. De uitgang van de complete versterker zit dan weer aangesloten op de andere basis van de differentiele versterker. Daardoor krijgt de uitgang van de versterker, dezelfde DC spanning als het referentiepunt. Is er wat defect in een DC gekoppelde versterker, dan uit zich dat op de uitgang en de diff. versterker zal dat proberen te compenseren. Door de uitgang in tegengestelde richting te sturen. (Die behoort op ref niveau te zijn). Meestal uit zich dat met het feit dat er gelijkspanning op de uitgang staat. Zijn daar luidsprekers op aangesloten, dan zal de stroom zo toenemen, dat bij afwezigheid van een goede beveiliging, de luidspreker het loodje legt.
De voorgaande uitleg gaat uit van een versterker met een symmetrische + en - voeding. Aan de in en uitgang zijn geen condensatoren nodig voor DC scheiding.
Versterkers met slechts één voedingsspanning, werken in principe hetzelfde, maar dan staan de in en de uitgang meestal op de halve voedingsspanning, zodat in en uitgangscondensatoren niet gemist kunnen worden.
De differentiële versterker, moet een paar bijzondere eigenschappen hebben. Zo moeten de transistoren zoveel mogelijk dezelfde eigenschappen hebben, zodat bij opwarming geen verschillen op de uitgang ontstaan etc. Heel vaak worden tegenwoordig op-amps gebruikt omdat die vaak ideaal zijn in transistor pairing aan de ingang, goede temperatuur stabilisatie hebben en ook een hoge versterking ,waardoor het mogelijk is om versterkers te maken, waarvan de dc uitgangsspanning (offset)zonder afregelen, minder dan een paar mV afwijkt van de ingang, ic het referentiepunt.

Een andere toepassing is het maken van een zgn symmetrische ingang voor signalen.
In veel gevallen worden signalen over twee geleiders vervoerd. De signalen op de geleiders zijn in tegenfase. Is dat op een differentiële ingang aangesloten dan zal aan de uitgang daarvan signaal staan. Wordt er op de aders van de leiding een storing geïnduceerd, dan zal die voor beide geleiders gelijk zijn en zal de storing in fase de diff.amp bereiken. Omdat de diff. amp alleen reageert op een verschil tussen de twee ingangen, zal de storing niet aan de uitgang verschijnen, dan wel in hoge mate onderdrukt worden. In professionele geluidsapparatuur vindt transport van audio signalen dan ook vrijwel altijd plaats via symmetrische kabels. De goedkoopste symmetrische verbinding is vele malen beter bestand tegen dergelijke storingen, dan de veel te dure asymmetrische interlinks, die door audiofielen vaak aanbevolen worden.

Kan iemand me uitleggen wat een differentiële versterker in een voortrap van een versterker doet en waarom een fout in dit gedeelte gelijkspanning op de versterker-eindtrap kan genereren? C.q de offset kan laten verlopen.

Het moet daarom niet in een verschilversterk zitten... gelijk waar het fout gaat in een DC gekoppelde versterker zal dat impact hebben op de DC spanning op de uitgang, al was het een lekkende diode..