Voor zenders is een juiste afsluitimpedantie cruciaal. Bij het gebruik coaxiale antenneleidingen is dat bij de meeste zenders 50 Ohm. De uitgangen zijn gedimensioneerd voor 50 Ohm en ook de antennes hebben aanpassingen voor 50 Ohm. Als kabels, zenders en antennes niet op de juiste manier afgesloten worden, kunnen er staande golven ontstaan. Niet alle energie gaat naar de antenne en een deel wordt gereflecteerd, waardoor een zender zelfs defect kan raken. Bovendien gaat de kabel als antenne werken hetgeen uiteraard ook niet gewenst is.
In TV toepassingen, zoals antenne distributie is 75 Ohm gebruikelijk. Als de regels voor het aanpassen van leidingen en stekers etc, niet in acht worden genomen, dan leidt dat vrijwel altijd tot een slechtere ontvangst, zeker bij analoge uitzendingen. Bij die laatste zie je dan bijvoorbeeld contouren aan de afbeeldingen op het scherm. Bij digitale uitzendingen wordt bij reflecties data verkeerd geïnterpreteerd, wat dan weer kan leiden tot blokken en andere verschijnselen in beeld.
Bij gewone radiotoestellen is het vrijwel nooit bekend wat voor antenne er aangesloten wordt, zodat die ingangen meestal tamelijk hoogohmig worden uitgevoerd. Bij een publieks ontvangers speelt het zeker op AM allemaal wat minder kritisch. Door de prijs die zo'n ontvanger mag kosten, zijn er wel meer concessies gedaan. De gevoeligheid is meestal niet extreem en dat werd dan weer opgelost door zenders te bouwen met een zeer groot vermogen.
Het mag bekend zijn dat een beetje amateurzend/ontvanger met tamelijk kleine vermogens de hele aardbol kunnen bereiken. Het bedieningsgemak van zo'n toestel, is dan weer wat ingewikkelder als een simpele afstemknop op een gewone radio.
Met de komst van FM was het wel nodig om kabels toe te passen met een karakteristieke impedantie. Aanvankelijk was dat het bekende 300 Ohm lintlijn, later 75 Ohm coax.