Sterker nog, het zijn net als de Wima-dropjes ook papiercondensatoren. Zeker voor netspanningstoepassingen (denk aan de ratelteerknol die als laatste papiercondensator in veel Philipstoestellen zat) zijn er nu nog steeds diverse fabrieken die die dingen maken, en de levensduur valt nog steeds in negatieve zin op (zolang ze niet stuk zijn schijnen ze in deze toepassingen voordelen te hebben, hoewel ik dat dubieus vind klinken). Hoe goed een productieproces ook is, papier is kennelijk geen duurzaam materiaal.

Wat betreft de X- en Y- ratings: dit zijn condensatoren bestemd voor netspanningstoepassingen (vooral ontstoorfilters) en moeten daarom voldoen aan bepaalde eisen. X2 en Y2 zijn de gangbare modellen in enkelfasige apparaten. Beide zijn geschikt voor 250 of later 275VAC, tot zover weinig bijzonders. De X2-condensator (papier of folie, waarde vaak enkele honderden nF) mag bij defect in sluiting gaan, heeft een doorslagspanning van 2kVDC en is bedoeld voor gebruik tussen nul en phase, terwijl de Y2-condensator (vaker ceramisch maar kan ook papier of folie zijn, waardes van enkele nF) bij defect altijd moet onderbreken, een doorslagspanning van 4kVDC heeft en gebruikt mag worden tussen nul/phase en aarde of tussen nul/phase en aanraakbare delen van dubbelgeisoleerde apparaten.

Het zijn de Y2-condensatoren die het tintelende gevoel veroorzaken als je tegelijk een metalen apparaat en aarde beetpakt. Om aan de keuringseisen m.b.t. lekstroom te voldoen zijn de waardes dus ook laag.

P.S. Het verradelijke van dit soort condensatoren, is dat ze vaak voor de zekering en/of voor de netschakelaar zitten. Ze krijgen dan dus continu spanningspieken voor de kiezen (vaak enigermate zelfherstellend maar kan nooit goed zijn) en kunnen ook als een apparaat uitstaat voor problemen zorgen zonder dat er meteen een zekering klapt. Gebruik dus geschakelde stekkerdozen of trek de stekker eruit.