Hallo allemaal,

Ik bezit een bouwpakketje voor een kleine transistor radio. Echter, de ferriet staaf hiervan is gebroken.
Wie heeft er nog zo'n staafje of weet waar dit eventueel te koop is?
De afmetingen zijn: 40 x 8 x 3 mm (het is dus een plat staafje).

m.vr.gr.

Piet

Hallo allemaal,

Ik bezit een bouwpakketje voor een kleine transistor radio. Echter, de ferriet staaf hiervan is gebroken.
Wie heeft er nog zo'n staafje of weet waar dit eventueel te koop is?
De afmetingen zijn: 40 x 8 x 3 mm (het is dus een plat staafje).

m.vr.gr.

Piet

Helaas heb ik geen platte maar wel een ronde van 6,5mm. en lang 35mm.zonder
wikkelingen.
Mocht er niets voorhanden zijn is dit misschien nog een oplossing?
grt. willem

Een gebroken ferrietstaaf kan ook worden gelijmd met bijv. 10 sec lijm.
Dit heeft nagenoeg geen invloed op de eigenschappen.

Hallo Willem,

Zie je mail.

Piet

Hallo Hugo,

Bedankt voor de tip, maar bij het monteren zou het staafje weer kunnen breken. De wikkelingen zitten namelijk op een rond kokertje, dat ovaal gedrukt moet worden, om te kunnen monteren. Misschien is een ronde staaf dan toch beter.

Piet

Een gebroken ferrietstaaf kan ook worden gelijmd met bijv. 10 sec lijm.
Dit heeft nagenoeg geen invloed op de eigenschappen.

Ik heb zojuist hetzelfde gedaan bij een gevallen radiootje.
(Een ultradraagbaar Sony'tje van lang geleden...)

Het speelde daarvoor -normaal, denk ik?- en nu ook nog. Ik hoor alleszins geen verschil.
Ik kan de ontvangst echter niet meer vergelijken met de ongebroken toestand...

Nu blijken de meningen over het al dan niet mogen lijmen zonder kwaliteitsverlies mekaar tegen te spreken, hier én bij de collega's in dit topic.

Kan iemand hierover uitsluitsel geven?
Eventueel vervang ik alsnog die ferrietstaaf.

Voor de duidelijkheid.
Het gaat om een volledige breuk zoals je een krijtje in twee breekt, dus niet overlangs, de barst op ongeveer 1/3 van het uiteinde, aan de andere kant dan die met de spoel.

Je zou het geheel voor kunnen stellen als een spoel met een kern, waarbij die kern een hele grote luchtspleet heeft.
Beetje moeilijk voor te stellen misschien, want de luchtspleet loopt van de ene kant naar de andere.

Door het weer aan elkaar lijmen bij een breuk, introduceer je door de lijm een kleine extra luchtspleet.

Uitgaande van dit model zou je kunnen zeggen dat de extra ontstane hele kleine luchtspleet erg weinig uitmaakt t.o.v. de totale luchtspleet.
Met andere woorden: de totale magnetische weerstand is nauwelijks toegenomen.

Het is natuurlijk altijd het beste om de luchtspleet zo klein mogelijk te houden bij het breukvlak.
Ik zou hem lijmen met Araldite (2 componenten lijm),

Jac Janssen

Volgens mij is lijmen een goed alternatief, al moet dat met het nodige geduld en kennis van de toe te passen lijm gebeuren. Niet eens zozeer omdat de het veel invloed heeft op de eigenschappen van de spoel als wel om een nieuwe breuk op het lijmvlak te voorkomen.

Na de reparatie zal de zelfinductie iets veranderd kunnen zijn wat weer invloed heeft op de instelling van de eerste afstemkring. Toch is de invloed in de meeste gevallen zo klein dat het geen zin heeft aan de afregeling te knoeien.

Een nieuw ferrietstaafje is makkelijker maar de afwijking in de waarde van de spoel zal allicht groter zijn dan bij een gelijmde ferrietstaaf. Toch zal, tenzij je pech hebt, ook hier de afregeling niet aangepast behoeven te worden. Dit hangt af van het toegepaste ferrietmateriaal en daar heb je vrijwel nooit gegevens over.

petrus bitbyter

Na de reparatie zal de zelfinductie iets veranderd kunnen zijn wat weer invloed heeft op de instelling van de eerste afstemkring. Toch is de invloed in de meeste gevallen zo klein dat het geen zin heeft aan de afregeling te knoeien.

Maar (@ J.J.) in mijn (en wellicht meest voorkomend) geval gaat het om een breuk buiten de spoel, net zoals een geknakt krijtje dus.
Voor de zelfinductie in de spoel zou er dus weinig of geen, alleszins nog veel minder en verwaarloosbaar verschil moeten zijn, dat is duidelijk. Want ook niet voor de magnetische veldlijnen.

Nu heb ik begrepen dat de ferrietstaaf naast het verhogen van de zelfinductie in de spoel daarnaast en tegelijk ook dient als antenne. (Ik neem aan dat die precies daarom zo ver uitsteekt buiten de spoel.)
Voor een antennefunctie heb je steeds een oscillerende beweging van deeltjes nodig, hier doorheen een staaf. Gaan die dan ook gewoon dwars doorheen de aangebrachte lijm? Blijkbaar is ook daar geen merkbaar verschil...
Met andere woorden. Als je nu de ferrietstaaf gewoon zou afbreken buiten de spoel, of het afgebroken stuk weggooien, wat verandert dat dan aan de zaak?
Want daar moet de lijm of ongelijmde breuk toch weinig (positief) verschil maken of dus weinig toevoegen ten opzichte van de gebroken staaf? (Tenzij je geleidende lijm zou nemen, maar dat lijkt mij allerminst het geval.)

Nu heb ik begrepen dat de ferrietstaaf naast het verhogen van de zelfinductie in de spoel daarnaast en tegelijk ook dient als antenne. (Ik neem aan dat die precies daarom zo ver uitsteekt buiten de spoel.)
Voor een antennefunctie heb je steeds een oscillerende beweging van deeltjes nodig, hier doorheen een staaf. Gaan die dan ook gewoon dwars doorheen de aangebrachte lijm? Blijkbaar is ook daar geen merkbaar verschil...

Een oscillerende beweging en deeltjes?
De werking van een ferrietantenne is uitsluitend en alleen gebaseerd op het magnetisch veld dat door een zender wordt opgewekt. "Deeltjes" komen daar in geen geval aan te pas.

Met andere woorden. Als je nu de ferrietstaaf gewoon zou afbreken buiten de spoel, of het afgebroken stuk weggooien, wat verandert dat dan aan de zaak?

Heel eenvoudig: het magnetische veld wekt dan minder energie in de spoel op.

Want daar moet de lijm of ongelijmde breuk toch weinig (positief) verschil maken of dus weinig toevoegen ten opzichte van de gebroken staaf? (Tenzij je geleidende lijm zou nemen, maar dat lijkt mij allerminst het geval.)

????
Elektrisch geleidende lijm bestaat. Daarin is zilver opgelost. Maar dat heeft helemaal geen invloed op magnetisme.
Het lijkt me dat je verbanden legt die er niet zijn en dat je natuurwetenschappelijke feiten niet kent.

Het lijkt me dat je verbanden legt die er niet zijn en dat je natuurwetenschappelijke feiten niet kent.

Ik geef toe dat het inmiddels bijna 20 jaar geleden is dat ik wel degelijk goed geslaagd was in een cursus elektromagnetisme (voor fysici) en sindsdien niet echt meer met wetenschappen bezig geweest ben. Er is uiteraard bijzonder veel kennis weg, vandaar nu ook mijn gedachten luidop en persoonlijke lectuur her en der om een en ander weer op te halen...

Ik verduidelijk mijn (mogelijk foute) redenering.

De werking van een ferrietantenne is uitsluitend en alleen gebaseerd op het magnetisch veld dat door een zender wordt opgewekt. "Deeltjes" komen daar in geen geval aan te pas.

Als je kijkt op Wikipedia (of in Serway etc.) dan spreken ze over elektrische en magnetische velden die opgewekt/opgepikt worden door een antenne, bv. een ferrietantenne.
Zo'n veld beschrijft elektrische ladingen en bijhorende krachten en dus bewegende deeltjes.
(Inderdaad oscilleren die enkel in speciale gevallen, zie ik nu, en als zodanig niet in de staaf.
Mogelijk is de stap naar de deeltjes hier slechts theoretisch zinvol.)

Met andere woorden. Als je nu de ferrietstaaf gewoon zou afbreken buiten de spoel, of het afgebroken stuk weggooien, wat verandert dat dan aan de zaak?

Heel eenvoudig: het magnetische veld wekt dan minder energie in de spoel op.

Bij een dikkere staaf, uiteraard, maar ook bij een langere?
De spoel zit toch gewoonlijk niet om de hele staaf? Je varieert soms de lengte van de kern in de spoel, spoel in en uit, of van de spoel om de staaf, variabel, maar wie legt me even uit waarom de energie in de spoel groter zou zijn als de staaf langer is buiten de spoel? De totale energie, ja, maar gaat die dan zo niet verloren in het gedeelte van het veld buiten de spoel? Ik bedoel, wat is de invloed op de veldlijnen binnen de spoel?

Want daar moet de lijm of ongelijmde breuk toch weinig (positief) verschil maken of dus weinig toevoegen ten opzichte van de gebroken staaf? (Tenzij je geleidende lijm zou nemen, maar dat lijkt mij allerminst het geval.)

????
Elektrisch geleidende lijm bestaat. Daarin is zilver opgelost. Maar dat heeft helemaal geen invloed op magnetisme.

(Ik dacht dus aan elektrisch geladen deeltjes die heen en weer bewegen in de staaf, maar dat zie ik nu in als irrelevant.)

Sorry voor wie deze (mogelijke) nonsens storen hoor, maar ik leer steeds graag bij. Zo zie je een herbeginnend student eens hardop denken.
Anders doe je maar wat en weet je niet écht waarom. Laat dat misschien niet nodig, maar wel zo interessant zijn...

Beschouw je de spoel als afgestemd deel van de kring dan
is hoofdzakelijk het deel binnen de spoel van belang(zelfinductie,
invloed op het eigen veld van de spoel).
Voor de antennefunctie geldt de werking van de hele staaf op
het als een evenwijdig golffront binnenkomend veld van de zender.
Dan is dus iedere verlenging van de magnetisch weg door de lucht
gerechtvaardigd als die gecompenseerd wordt door
de lagere magnetische weerstand van het ferriet.
Een langere staaf kan dus een verderafgelegen lijn
verleiden tot het nemen van een "omweg".
,
m.v.g.,
Sieme

--
het experiment heeft altijd gelijk

Normaal heb je een spoel met kern.
Door meer of minder kernmateriaal in de spoel te steken verstem je de spoel.

echter bij de ferrit antenne blijft de spoel geheel op de staaf zitten, verstemmen doen we door te verschuiven.

Dus gebeurd er kennelijk wat anders,
wel het is een antenne met een spoel, of wel koppeling.
De koppeling tussen de antenne ergens ver weg die in geval ferriet antenne een magnetische koppeling wil hebben.

de golf komt aan op de ferriet en gaat de golfvorm zich in ferriet voortplanten.
De spoel wil je precies daar op de staaf hebben waar zich de buik bevind van de trilling.

Dan ontstaat de beste koppeling naar de spoel.= energie overdracht.

zover heb ik het begrepen van de werking ferriet staafantenne.

Een zender wekt in zijn antenne, die uit een samenstel van draden bestaat of een zelfstralende mast, zowel een elektrisch veld als een magnetisch veld op. Deze velden staan haaks op elkaar.
De ferrietstaaf bundelt de magnetische veldlijnen waardoor in de spoel een elektrische wisselspanning wordt opgewekt. Hoe groter de ferrietstaaf, hoe meer magnetische veldlijnen hij oppikt.

Een draad- of een sprietantenne is uitsluitend gevoelig voor het elektrische veld dat door de zendantenne wordt afgestraald.

Toen ik "deeltjes" las, dacht ik aan rondvliegende voorwerpen die op de een of andere manier in de antennestaaf terecht zouden moeten komen. Daarvan is geen sprake. Als je met "deeltjes" de ijzeratomen in de ferrietstaaf bedoelt heb je wel gelijk, die zullen wel bewegen. Zoals alle atomen bewegen.
Voor de uitleg van de werking van een ferrietantenne is het echter niet relevant. Van belang is alleen de hoeveelheid magnetische veldlijnen die door de staaf worden gevangen.

Door de spoel naar een punt op de staaf te schuiven waar het sterkste magnetische veld heerst wordt de afstemming geregeld.

In de cursus voor radiozendamateurs http://on5wis.org/cursus/index.htm staat het een en ander over de verschillende antennes beschreven.
Waar in de cursus over "loopantennes" (in het Nederlands "raamantennes") wordt gesproken kan je de eigenschappen vergelijken met de ferrietstaafantenne.

Alles wat er aan een ferrietantenne verandert, heeft wel enige invloed op de zelfinductie en dus op de afstemming. Zelfs verandering van de temperatuur bijvoorbeeld. In veel gevallen is die invloed echter zo klein dat het geen merkbaar verschil maakt voor de goede werking.

Als je na lijmen of vervangen van de ferrietstaaf nog iets wil verbeteren, kun je proberen of de plaats van de spoel op de ferrietstaaf nog verschil maakt. Die spoel is toch al verplaatst dus je kunt er niet veel aan verknoeien. Zoek dan een zender met zover mogelijk uitgedraaide afstemcondensator en probeer of je met beurtelings schuiven van de spoel en verdraaien van de afstemming een maximum kunt vinden. Denk er daarbij aan dat je handen in de buurt van de antenne ook al invloed op de afstemming hebben en de plaats van het de radio ook. Een beetje draaien van de radio heeft al snel meer invloed dan het schuiven met de spoel.

petrus bitbyter

Volgens mij is het juist zo ver mogelijk IN gedraaide afstemcondensator, dan is de frequentie het laagst en heeft de spoel de meeste invloed.
Henk

Volgens mij is het juist zo ver mogelijk IN gedraaide afstemcondensator, dan is de frequentie het laagst en heeft de spoel de meeste invloed.

Zo staat het ook in alle afregelvoorschriften.

Verschuiven van de spoel met een houten of plastic hulpmiddel om het handeffect zo veel mogelijk te vermijden.

Eh, ja. Een "ingedraaide" afstem C heeft de grootste capaciteit en die willen we hebben.

petrus bitbyter

Zeer duidelijk allemaal!
Merci!