SONY V77 problemen. (Toestel of techniek)

door soundman2 , Wouw, 24-04-2021, 19:59 (1308 dagen geleden) @ danny g
Gewijzigd door soundman2, 24-04-2021, 20:34

Net uw bericht gelezen soundman2.

Om de waarheid te zeggen hierop : dat gaat me eerlijk gezegd wat te ver. Zo handig ben ik niet meer om dat zoals het hoort te gaan doen. Vrees dat ik de boel volledig naar de ... help dan.
U opmerking wat betreft de druppeltantaaltjes : tja, die zijn zo klein (0.1Uf) dat uitsolderen met mijn gewone soldeerbout onmogelijk is en ik kan er zelfs nog niet met mijn vingers aan om te voelen omdat ze tegen andere grotere componenten aanzitten. En inderdaad, die zouden wel eens de dader kunnen zijn (o.a. C316, C805)!

Je hebt het het apparaat toch gewoon aan staan? Vergeet dan even de labvoeding, want zonder kan het ook. Het principe is niet meer dan een volt meting met een eenvoudige universeelmeter. Omdat de spanningen die je moet meten klein zijn, is het handig als er een 200mV DC bereik op zit.
Je hoeft niets los te solderen, maar de sporen moeten wel bereikbaar zijn. Het apparaat moet wel aan staan.
Je sluit één van de meetsnoeren aan op de uitgang van de 15 volt stabilisator, waarvan de uitgangsspanning ingestort is. Met het andere meetsnoer begin je bij de stabilisator en daar meet je dus praktisch nul volt. De sporen hebben echter wat weerstand en daardoor valt er spanning over de sporen. Met je tweede meetsnoer ga je telkens een klein stukje verder vanaf de stabilisator, de spanning op de voltmeter wordt groter naarmate je het spoor verder volgt.
Het aardige is, dat de spanning na het punt waar de sluiting zit, niet meer verandert. In principe heb je de sluiting dus gevonden. Ook kan het zijn dat de spanning niet meer verandert na een splitsing van het spoor, kennelijk buigt de stroom af door die splitsing en je gaat dan dat spoor volgen op dezelfde manier. Heb je meer aftakkingen op een punt, dan zal alleen spanningsval op het spoor te meten zijn waarin zich de sluiting bevindt.

Helaas kan deze methode niet toegepast worden bij zgn multilayer printen. De print heeft dan vier koperlagen en de onbereikbare lagen voeren dan meestal de voedingsspanningen.
Dan is de methode van voelen op componentjes heet worden, een van de methodes.
Ik denk niet dat je in de buurt woont, anders wil ik best de sluiting opzoeken als je er niet uit komt. (Wouw (N-Br), NL)

Groen stelt een printspoor voor.

Bij c heb ik een sluiting getekend. (Dat kan een elcootje zijn, of een ic wat heel veel stroom trekt.)
Bij punt a meet je al een paar mV spanningsval
Bij b is die weer groter
Bij b1 weer wat hoger
Bij c nog groter
Bij d is de spanning niet meer opgelopen en ben je de sluiting voorbij.
Bij b1 heb je een splitsing. In het stukje e, dus na b1 is er geen spanningsval meer.