Wat mij opvalt is het gebruik van FR4 printmateriaal tegen het destijds veel gangbaardere pertinax. Zal toen al wel duurder zijn geweest.
Daarnaast is de slijtage aan boortjes/zagen enorm. Ik ben wel nieuwsgierig wat de reden voor het gebruik van FR4 is geweest.

Een ander punt om iets aan huisvlijt toe te schrijven is het gebruik van schroefjes en moertjes ipv klinknageltjes en dat is in deze radio ruim voorradig.
De montagetijd neemt daardoor ook flink toe.

Wel beste Henk, misschien dat dit vlak na de tweede oorlog nog te doen was. Maar als je kijkt hoe de grote fabrikanten zoals Philips, Grundig, ITT, Optalix etc het productieproces geïndustrialiseerd hadden, dan is dit handwerk daar niet tegen opgewassen kwa kostprijs.
Vergeet niet, zelfs die "groten" voelden toen al de hete adem van de low-cost Japanners in hun nek... aangezien ik op rommelmarkten geen andere modellen van Precisia tegenkom, veronderstel ik dat ze er mee gestopt zijn, en zich tot op het einde concentreerden op televisie.
Toch vind ik deze radio best schattig, gebouwd tegen beter weten in... en een bewijs van de west-Vlaamse koppigheid?

groeten

Kris

Hallo Hans,

FR-4 gebruik je hier avant la lettre, toen was het nog gewoon epoxy.
Epoxy printen waren toen veel duurder. Ik dacht dat alle andere fabrikanten idd pertinax gebruikten voor dit soort draagbaar. Reden?: Als kleine fabrikant wilden ze zich onderscheiden door de meest valbestendige radio te maken. Vraag is of de kast dit overleeft. Ik ga het niet proberen.

groeten

Kris

Beste Maurice,

bedankt voor je reacties, maar je lijkt wel van mening dat kleinere fabrikanten rendabeler produceerden dan de groten. Het feit dat kleintjes bijna allemaal van de markt verdwenen bewijst toch het tegendeel. (enkele luxemerken bleven over, maar das geen referentie in dit debat)

Uiteraard heeft het voor kleine series geen zin dure matrijzen te maken noch geautomatiseerde lopende banden, dat ben ik het helemaal met je eens. Maar het lijkt me dat de groten zoals Grundig en Philips toch wel heel veel toestellen produceerden van een model en ze dus goed verdienden aan serieproductie, gezien de grote massa waarin de "L4X'en" en de "boys" nog steeds te vinden zijn na 40 jaar en dit overal in Europa. De radio uit dit topic vind je alleen in West-Vlaanderen ...

bedenk ook de volgende punten:
1) In 63 was een polysterol kastje veel attractiever dan een houten sigarenkist (zie de reclames van toen). (en als ik kijk naar de prijs van de kasten als wisselstuk waren die plastic behuizingen niet echt duur, houten kastjes werden even duur verkocht)
2)Misschien was de relatieve winst per toestel bij de kleine fabrikant wel groter, maar het gaat om de absolute opbrengst, die dan kan geïnvesteerd worden in de ontwikkeling van nieuwe modellen (oa polysterlkastjes). Kleintjes hinken hier duidelijk achterop.
3) Alleen de allergrootsten ontwikkelen sleutelcomponenten zoals transistoren, buizen, miniatuurspoelen en weerstanden. De kleine spelers waren voor dit soort onderdelen 100% afhankelijk van de grote producent, die voor het afgewerkt product tevens en concurrent is. De dag dat David teveel voor de voeten van Goliath loopt kon deze laatste David heel eenvoudig de spreekwoordelijke nek omwringen. Dit is in de loop der geschiedenis tientallen keren gebeurd.

enfin, bedoeling van dit topic was de waarschijnlijk in kleinste seriematige geproduceerde FM transistorradio voor te stellen, misschien doet iemand beter?

groeten

Kris