Je zou het geheel voor kunnen stellen als een spoel met een kern, waarbij die kern een hele grote luchtspleet heeft.
Beetje moeilijk voor te stellen misschien, want de luchtspleet loopt van de ene kant naar de andere.

Door het weer aan elkaar lijmen bij een breuk, introduceer je door de lijm een kleine extra luchtspleet.

Uitgaande van dit model zou je kunnen zeggen dat de extra ontstane hele kleine luchtspleet erg weinig uitmaakt t.o.v. de totale luchtspleet.
Met andere woorden: de totale magnetische weerstand is nauwelijks toegenomen.

Het is natuurlijk altijd het beste om de luchtspleet zo klein mogelijk te houden bij het breukvlak.
Ik zou hem lijmen met Araldite (2 componenten lijm),

Jac Janssen

Nu heb ik begrepen dat de ferrietstaaf naast het verhogen van de zelfinductie in de spoel daarnaast en tegelijk ook dient als antenne. (Ik neem aan dat die precies daarom zo ver uitsteekt buiten de spoel.)
Voor een antennefunctie heb je steeds een oscillerende beweging van deeltjes nodig, hier doorheen een staaf. Gaan die dan ook gewoon dwars doorheen de aangebrachte lijm? Blijkbaar is ook daar geen merkbaar verschil...

Een oscillerende beweging en deeltjes?
De werking van een ferrietantenne is uitsluitend en alleen gebaseerd op het magnetisch veld dat door een zender wordt opgewekt. "Deeltjes" komen daar in geen geval aan te pas.

Met andere woorden. Als je nu de ferrietstaaf gewoon zou afbreken buiten de spoel, of het afgebroken stuk weggooien, wat verandert dat dan aan de zaak?

Heel eenvoudig: het magnetische veld wekt dan minder energie in de spoel op.

Want daar moet de lijm of ongelijmde breuk toch weinig (positief) verschil maken of dus weinig toevoegen ten opzichte van de gebroken staaf? (Tenzij je geleidende lijm zou nemen, maar dat lijkt mij allerminst het geval.)

????
Elektrisch geleidende lijm bestaat. Daarin is zilver opgelost. Maar dat heeft helemaal geen invloed op magnetisme.
Het lijkt me dat je verbanden legt die er niet zijn en dat je natuurwetenschappelijke feiten niet kent.

Normaal heb je een spoel met kern.
Door meer of minder kernmateriaal in de spoel te steken verstem je de spoel.

echter bij de ferrit antenne blijft de spoel geheel op de staaf zitten, verstemmen doen we door te verschuiven.

Dus gebeurd er kennelijk wat anders,
wel het is een antenne met een spoel, of wel koppeling.
De koppeling tussen de antenne ergens ver weg die in geval ferriet antenne een magnetische koppeling wil hebben.

de golf komt aan op de ferriet en gaat de golfvorm zich in ferriet voortplanten.
De spoel wil je precies daar op de staaf hebben waar zich de buik bevind van de trilling.

Dan ontstaat de beste koppeling naar de spoel.= energie overdracht.

zover heb ik het begrepen van de werking ferriet staafantenne.

Alles wat er aan een ferrietantenne verandert, heeft wel enige invloed op de zelfinductie en dus op de afstemming. Zelfs verandering van de temperatuur bijvoorbeeld. In veel gevallen is die invloed echter zo klein dat het geen merkbaar verschil maakt voor de goede werking.

Als je na lijmen of vervangen van de ferrietstaaf nog iets wil verbeteren, kun je proberen of de plaats van de spoel op de ferrietstaaf nog verschil maakt. Die spoel is toch al verplaatst dus je kunt er niet veel aan verknoeien. Zoek dan een zender met zover mogelijk uitgedraaide afstemcondensator en probeer of je met beurtelings schuiven van de spoel en verdraaien van de afstemming een maximum kunt vinden. Denk er daarbij aan dat je handen in de buurt van de antenne ook al invloed op de afstemming hebben en de plaats van het de radio ook. Een beetje draaien van de radio heeft al snel meer invloed dan het schuiven met de spoel.

petrus bitbyter

Zeer duidelijk allemaal!
Merci!